بی سر و سامان توأم یا حسین”
دســت به دامان تــوأم یا حسین”
امر بفـرما که فــدایت شـَـوَم
گـوش به فرمان تــوأم یا حسین
گَـردِ رَهـَم ، زُلـف گِـرِه کرده ی
قــالـیِ ایــوانِ تــوأم یا حسین
مَـردم چشمان تو خود شاهـدند
کُـشته ی مژگان توأم یا حسین
پــیروِ دین احــدی نیســتم
چونکه مُـسلمان توأم یا حسین
من نه همین چند صباح ، از قدیم
سـائــلِ احــسانِ تـوأم یا حسین
بنده ی ناشُـکر خدایم ، ولی
شُـــکر که گـریان توأم یا حسین
بهتر از این کار ندارم سُراغ
تعــزیه گـردان تـوأم یا حسین
واسطه ی بخشش من میشوی؟
حُـــرّ پشیـمان تـــوأم یا حسین
آبـرو و عـزّتم از خواری است
خـــارِ بیـــابان تــــوأم یا حسین
سیـنه زنی سـینهْ کبــودِ از غـمِ
سـینه ی سوزان توأم یا حسین
در غم آشـفــتگیِ گیــسویت
مویْ پریشان توأم یا حسین
سوخـته ی داغِ دلِ زینب و—
شـــام غریبــان تــوأم یا حـسین
تشنه ی یک جمله به تأییدِ شعر
از لــب عطـشـان توأم یا حسین
محمّدقاسمی
حسین ,ی ,توأم ,تــوأم ,، ,تو ,یا حسین ,توأم یا ,تــوأم یا ,به فرمان ,یا حسین”
درباره این سایت